چکيده |
|||
2. تهيه نانوسيالات |
|||
3. انتقال حرارت در سيالات ساکن بيشترين تحقيقات روي هدايت حرارتي نانوسيالات، در زمينه
سيالات حاوي نانوذرات اکسيد فلزي انجام شده است [18]. [23]. |
|
||
|
|||
|
|||
ژوان ولي [32] ضريب انتقال حرارت جابهجايي اجباري در جريان آشفته را نيز
اندازه گرفتند و نشان دادند که مقدار کمي از نانوذرات مس در آب ديونيزه شده،
ضريب انتقال حرارت را به صورت قابل توجهي افزايش ميدهد، به طور مثال
افزودن دو درصد حجمي از نانوذرات مس به آب، حدود 39 درصد انتقال حرارت آن
را افزايش ميدهد. در حالي که در تناقض با نتايج بالا، پکوچو [35] کاهش
12درصدي ضريب انتقال حرارت را در سوسپانسيون حاوي سه درصد حجمي از آلومينا
و تيتانا در همان شرايط مشاهده کردند. پوترا [28] با کار روي جابجائي آزاد،
بر خلاف هدايت و جابهجايي اجباري، کاهش انتقال حرارت را مشاهده کرد. داس
با [17] انجام آزمايشهاي جوشش روي آلومينا- آب نشان داد که با افزايش درصد
حجمي نانوذرات، بازدهي جوشش نسبت به سيال پايه کم ميشود. وي اين کاهش را
به تغيير خواص سطحي بويلر به علت تهنشيني نانوذرات روي سطح ناهموار آن
نسبت داد، نه به تغيير خواص سيال. يو [6] با اندازهگيري فلاکس حرارتي
بحراني براي جوشش روي سطوح تخت و مربعي مس که در نانوسيال آب- آلومينا غوطهور
بودند، نشان داد که فلاکس حرارتي اين سيالات سه برابر آب است و اندازه
متوسط حباب، افزايش و فرکانس توليد آنها کاهش مييابد. اين نتايج را واسالو
[7] نيز تأييد کرد. وي روي نانوسيال آب - سيليکا کار ميکرد و افزايش
فلاکس حرارت بحراني را براي غلظتهاي کمتر از يکهزارم درصد حجمي گزارش کرد.
هنوز مدلي براي پيشبيني اين افزايشها و فاکتورهاي مؤثر بر آن وجود ندارد.
|
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت