هوستون (4 اكتبر 2005): بر پاية يك مدل محاسباتي در برآورد بيمه براي شركت‌ها، يك تيم از دانشمندان و كارشناسان بيمه نتيجه‌گيري كرده‌اند كه ساخت 5 نوع نانو ماده «نزديك به بازار»،كه سه مورد از آنها شامل "نقاط كوانتومي"، "نانوتيوب‌هاي كربني" و" باكي‌بال‌ها" درصد ريسك كمتري را نسبت به برخي از پروسه‌هاي صنعتي نظير تصفيه نفت دارند براي دو نوع نانوماده ديگر- نانوتيوب‌ها و نانوذرات آلومينيمي – ريسك ساخت، قابل مقايسه با ساخت مخمرها يا "آسپرين" است اين مطالعه به صورت مفصل، در ماه "نوامبر" و در پانزدهمين شمارة "علم محيط‌زيست و فناوري" منتشر خواهد شد.
اين مطالعه اثر زيست محيطي 5 نوع نانو ماده زير:
نانوتيوب‌هاي كربني تك ديواره، باكي‌بال‌ها، نقاط كوانتومي سلنيدروي، نانوذرات اكسيد آلومينيم و نانوذرات دي‌اكسيد تيتانيم، را در مقايسه با ساخت 6 نوع توليد معمولي نظير "ويفرسليكوني"، "مخمر آب جو" "پلاستيك‌هاي ظرفيت بالا"، "باتري‌هاي سرب- اسيدي خودرو"، "تصفية نفت "و "آسپرين"، مقايسه كرده است.
"اثرات ناشناختة بسياري دربارة اثر نانومواد بر ارگانيزم موجودات زنده و اكوسيستم، وجود دارد. اما حد بزرگي از دامنة اين اثرات به وسيلة خواص موادي كه براي ساخت نانومواد مورد استفاده قرار مي‌گيرد، مشخص مي‌شود."
"Mark Wiesner"، استاد "عمران- مهندسي محيط زيست" در دانشگاه Rice كه همكار مطالعاتي اين طرح است در ادامه افزود: "هدف ما، يك تقريب اوليه از اثرات زيست محيطي ساخت نانو مواد است"
"Wiesner" گفت: "هيأت داوران هنوز خارج از حدي هستند كه مشخص كنند كدام نوع از نانومواد، داراي خطر زيست محيطي هستند، اما به هر حال زود نيست كه از اثرات زيست‌محيطي و سلامتي مزدوج با ساخت اين مواد جديد، اجتناب كنيم. ما داراي پنجرة محدودي از موقعيت‌ها به منظور هدايت صنعت نانومواد به وجود آمده به سوي يك آيندة سبز هستيم.
با اين مطالعه، اميدواريم خطوط مبنايي را براي اطمينان بخشي، توسعة مسئولانه صنعت ساخت نانو مواد پي‌ريزي كنيم.
در راستاي توسعه روش‌هاي تخميمن ريسك،تيم پژوهشي يك صورت‌حساب دقيق مشتمل بر نوع ماده ورودي، مواد خروجي، جريان‌هاي هرز، تهيه نمود. ريسك به صورت كيفي براي هر پروسة ساخت، برحسب فاكتورهاي سم شناسي، قابليت اشتغال، پايداري در محيط زيست، قابليت انتقال در هوا و ودورة آلودگي نهان كه به پتانسيل آلودگي در درازمدت، ارتباط دارد، ارزيابي مي‌شود.
با استفاده از يك پروتكل آماري كه به وسيلة شركت بيمه زوريخ و بيمة XL، ايجاد شده است، پژوهشگران 4 نوع شاخص براي ارزيابي هر يك ازاين پروسه ها، تعريف كردند:
1) تابع ريسك كه معرف ريسك در هر يك از پروسه‌هاي ساخت مي‌باشد.
2) ريسك عملگرهاي نرمال كه به ريسك جريان‌هاي زايد و قابليت انتقال به وسيلة هوا اشاره دارد.
3) دورة آلودگي نهان كه به پتانسيل آلودگي در درازمدت اشاره مي‌كند.
Wiesner در ادامه افزود كه ريسك حادثه قابل مقايسه و يا حتي كمتر از پروسه‌هاي غير نانوئي بوده است. پروسه‌هاي غير نانويي نيز حد مشخصي از ريسك را مي‌پذيرند و يا اين كه فضائي محدود براي بهسازي فضاي خارج وجود دارد. اما اين مطالعه يقيناً پيشنهاد مي‌كند كه خطرات ساخت مواد جديد، تفاوت آشكاري با آنچه كه در صنايع حاضر با آن روبروهستيم، نخواهد داشت.
به عنوان مثال ريسك حادثه مزدوج با توليدات نانوتيوبي و اكسيد آلومينيمي در حد نزديكي يا حتي پايين‌تر از توليد مخمر آب جو است. "باكي‌بال‌ها" داراي بالاترين حد ريسك توليد در ميان نانو مواد هستند و ريسك آنها در حد توليد "پوليوليفين" كه طبقة وسيعي از پليمرهاي مشابه پلي‌اتيلني هستند كه در ساخت پلاستيك‌ها به كار گرفته مي‌شوند.
نمره ريسك عملگرهاي نرمال براي نانوتيوب‌ها و اكسيدهاي آلومينيمي، قابل مقايسه با ساخت مخمر آب جو و آسپرين است. در حالي كه نمرة باكي‌بال‌ها، كوانتوم‌دات‌ها و دي اكسيد تيتانيم قابل مقايسه با نمره ريسك عملگرهاي نرمال "ويفرهاي سيليكوني" و "باتري‌هاي خودرو" است و نمرة ريسك عملگرهاي نرمال براي پلاستيك‌ها و تصفية نفت از هر نوع نانو ماده، بالاتر است.
براي همة نانوموادها بجز "باكي‌بال‌ها" نمرة ريسك آلودگي نهان، قابل مقايسه با نمرة ويفرهاي سليكوني مخمر آب جو و آسپرين است. باكي‌بال‌ها داراي نمرة دورة آلودگي نهان در مقايسه با باتري‌هاي خودرو و توليدات پلاستيكي هستند و نمره آنها از نمرة آلودگي نهان تصفية نفت كمتر است.
"Wiesner" در ادامه گفت: ما نمي‌توانيم تمام اجزاء ساخت نانومواد را استنتاج كنيم. اما بر پاية آنچه كه يقيناً مي‌دانيم، ساخت نانو مواد حاضر، داراي ريسك كمتري در مقاسه با فعاليت‌هاي صنعتي موجود نظير پالايش نفت، توليدات پلي‌اتيلن، و توليد مواد داروئي مصنوعي، مي‌باشد.
اين پژوهش به وسيلة بنياد ملي علوم و آژانس حفاظت از محيط زيست حمايت شده است.
منبع:سایت نانو
نانوذرات، روان كننده، كاهش اصطكاك